Ολοκληρώθηκαν οι συζητήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πλήρες αδιέξοδο. Πλήρης ασυνεννοησία. Απογοητευτική συνάντηση χωρίς ξεκάθαρη στρατηγική για τη διάσωση της χώρας. Ούτε το ποιός μπορεί να κυβερνήσει με ποιόν μετεκλογικά δεν μπορεί να έχει ακόμα αποφασισθεί.
Η κριτική ίσως και να μην έχει νόημα. Το ζήτημα είναι να δούμε πράγματι το τι θέλουμε την επόμενη μέρα. Θέλουμε να πάρουμε το ρίσκο να βγει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι θα αλλάξει το μνημόνιο και θα μας κρατήσει στο ευρώ χωρίς να προχωρήσει σε καμιά μεταρρύθμιση και αυξάνοντας τους μισθούς κατά 30% χωρίς να υπάρχουν οι πόροι για να γίνει αυτό; Η ελπίδα για το ανέφικτο πεθαίνει τελευταία. Μια τέτοια κυβέρνηση, σίγουρα θα άλλαζε το ρου της ιστορίας μας για τις επόμενες δεκαετίες. Πόση αλλαγή πραγματικά θέλουμε στη ψυχή της ψυχής μας. Οι αλλαγές θα ισχύσουν οριζόντια και όχι για κάποιους λίγους που έχουν την επιλογή αλλαγής διεύθυνσης κατοικίας.
Θα προτιμήσουμε μια κυβέρνηση με μέλη από τους συνήθεις υπόπτους που θα μας κρατήσουν στην εντατική με την ελπίδα να περάσουν ορισμένοι κρίσιμοι μήνες και η επώδυνη θεραπεία να αποδώσει; Μας είναι σημαντικό να μείνουμε στο ευρώ, και μέσα στο προστατευτικό δίχτυ της Ευρωπαϊκής οικογένειας; Πόσο πιο σημαντικό είναι να τιμωρήσουμε το σύστημα που μας έφερε εως εδώ μεν, αλλά που μας έβαλε και στην Ευρώπη και στο ευρώ δίνοντάς μας μεγάλες προοπτικές μέσα στο παγκόσμιο στερέωμα;
Ολα μοιάζουν γκρίζα. Κανείς δεν προξενεί τον ενθουσιασμό τους εκλογικού σώματος. Στο βάθος ξέρουμε ότι οι “μάγοι” που θα καταφέρουν να αλλάξουν το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάκαμψης της οικονομίας δεν μπορεί να πετύχουν αυτά που μας υπόσχονται. Απλά θέλουμε έναν άλλο δρόμο να μας προταθεί.
Αλλά και το παλιό γνωστό σύστημα που άφησε τη γιγάντωση της διαφθοράς να καταστρέψει τις προοπτικές μας, δεν γίνεται πιστευτό. Δεν είναι εύκολο να επιλέξουμε γιατί κανένα από τα σχήματα δεν μπορεί να μας πείσει για τη σοβαρότητα των προθέσεών του αλλά και για το βαθμό επιτυχίας που μπορεί να έχει.
Προτείνω λοιπόν, επιλογή για μια κυβέρνηση διετίας που θα μας κρατήσει ζωντανούς. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει η κοινωνία να δημιουργήσει νέους φορείς, νέα κόμματα, να προωθήσει καινούργιες ιδέες και να ετοιμάσει σύγχρονες, ρεαλιστικές ευρωπαϊκές προτάσεις που να μπορούν να μας οδηγήσουν με προοπτική στο μέλλον. Δεν χρειάζονται σοφιστές και σοφιστείες απλά να κάνουμε μια καινούργια αρχή, χωρίς κυνισμό, χωρίς θυμό, και με αισιοδοξία.
Sophia Kalantzakos 